Ommen-Lobith
10 augustus 2014 - Doetinchem, Nederland
Maandag ontmoette Toos en ik elkaar op de brug in Ommen. Mareen heeft deze dag met mij mee gelopen en Tiny met Toos. De laatste 3 km hebben Mareen en ik met de pieterpadlopers Cor en Jantsje meegelopen (tot en met donderdag kwamen wij hen iedere dag weer tegen). Erg fijn, want Mareen en ik zaten er een beetje doorheen. Julia en Evelien brengen ons naar de camping. Wanneer ik mijn tape op de camping van mijn kleine teen eraf haal pronkt daar een enorme blaar. Doorprikken en hopen dat t dinsdag beter is. Dinsdag wandelen wij over de bloeiende heide. Echt super mooi.....wat kunnen wij straks wel niet voor vergezichten in Oostenrijk verwachten. In Hellendoorn halen wij onze derde stempel in ons pelgrimspaspoort. Naast de stempel krijgen wij dubbelfris met ijsklontjes en een stoel met kussen aangeboden. Wij voelen ons steeds meer pelgrim. Het klinkt nog wat ongeloofwaardig wanneer wij vertellen dat wij op weg naar Rome zijn. Of dat aan de mensen ligt of aan ons is nog niet helemaal duidelijk, ook voor ons voelt het namelijk nog raar. Wij overnachten deze nacht op camping Twilhaar (niet te verwarren met Trilhaar). Woensdag, donderdag en vrijdag fietsen mama en Charlot met ons mee. Zij nemen ook wat van onze bepakking over. Donderdag lopen wij vooral door bos en overnachten op een manege. S avonds gaan wij in de bak zitten spelletjes spelen, daar is het tenminste droog. Donderdag gaan we naar een camping waar alleen voor niets de zon op gaat. Alles moet betaald worden en de sfeer op de camping is niet fijn. Ook wanneer ik hier de tape van mijn teen haal pronkt de blaar als een vijfde teen aan mijn voet. Daarnaast nemen de warmte bultjes de vorm van blaasjes aan. Morgen neem ik een dag rust. Charlot vervangt mijn plaats als pelgrim en ik ga op de fiets verder. Mama en ik fietsen naar de camping en Charlot en Toos wandelen. Vandaag neem ik afscheid van mama, Charlot, Huub en papa. Toos en ik moeten het nu samen redden. Wij overnachten deze nacht op camping Slangenburgh. Het walhalla voor pelgrims! Wij mochten bij de campingbaas in huis koken en eten. Daarbij werd voor ons wen glas wijn ingeschonken. Na het eten hebben we onder het genot van een kop koffie/thee nog lang gekletst. Dit was erg gezellig! Ook heb ik van een campingganger blaarpleisters gekregen. Deze heeft ze ook direct op mijn teen geplakt. Ik hoop dat het helpt! En of het helpt! Vandaag 27 km gelopen zonder enige pijn. Misschien hielp het ook dat Toos en ik alle zegen toegewenst kregen van een 92 jarige pastoor in Braamt. Van hem hebben wij nog een stempel gekregen voor ons paspoort. Of een pelgrimstocht eenzaam is? Nee totaal niet. Ik heb nog nooit zoveel verschillende mensen ontmoet in één week tijd.
Je luchtige, beeldende manier van schrijven, maakt het lezen
van jullie reisverhaal erg leuk.
De foto's daarbij, geven een aardige indruk van jullie belevenissen.
Dat belooft wat!
Moge de heilige Christoffel jullie begeleiden.
Wij waren ook blij jullie te ontmoeten, anders waren we de verkeerde kant op gelopen. Het was heel bijzonder jullie steeds weer te ontmoeten en het waren inderdaad onze fietsen, we hebben het briefje gevonden. Wij vinden het erg leuk om jullie te volgen en mee te genieten van alle belevenissen. Anniek, succes met je blaar, we wensen jullie een voorspoedige reis, met veel leuke ontmoetingen.
Groeten Cor en Jantsje
Groetjes Albertha
Ik ken jullie (nog) niet en ben benieuwd hoe jullie elkaar kennen en hoe lang al?
Moet je het niet heel goed met elkaar kunnen vinden om het zo lang met elkaar uit te kunnen houden.
Veel plezier en succes in ieder geval, en ik blijf jullie volgen via Twitter/blog.