Euskirchen - Ingelheim

Met onze heiligen in de tas verloopt onze reis voorspoedig. Toch hebben wij een nacht doorgebracht in het ziekenhuis. In het ziekenhuis van Andernach. De St. Johanneskerk, kerk van het ziekenhuis in Andernach, biedt deze slaapplek aan. Dus Maria zit altijd nog tot aan de nok toe vol. In de afgelopen 500 km hebben wij nog geen slok hoeven nemen. Die heiligen doen goed hun best. 

Onderweg hebben wij verschillende ex-pelgrims gesproken. Allen zeggen dat je veranderd tijdens een pelgrimstocht. Je wordt rustiger, zelfstandiger; kortom een beter mens. Wat ik vooral merk is dat je ouder wordt. Dat gevoel kwam op 23 augustus in Koblenz al opzetten. Toos en ik liepen heerlijk rustig en zelfstandig langs de Rijn, zoals echte pelgrims dat doen. En plots komen mama, Mareen, Lyan, Charlot, Huub, Marjolein en Henk achter de dijk vandaan springen. Ik vloog een meter de lucht in (in hoeverre dat mogelijk is met 14 kilo op onze rug) en was met stomheid geslagen. Dat was een echte verrassing. Ik loop vanaf zaterdag een jaar ouder, maar wel met een Dora ballon, rond.
Pelgrim zijn is heel bijzonder. Je wordt onderweg uitgenodigd om een glas appelsap te komen drinken, je krijgt stempels in je paspoort, mensen groeten je ten alle tijde en zodra Toos een bedenkelijke blik op haar gps werpt, wordt er direct gevraagd waar we naartoe moeten. Het antwoord is simpel....Rome. Dan krijgen wij heel veel vragen en moeten wij weer ons hele verhaal vertellen. Dat doen wij dan samen, maar wel heel rustig.

Zonder onze rugzakken zijn wij weer de gewone mens. Dat is even wennen. Wij groeten als gewoon mens ook iedereen die wij tegen komen, maar de mensen kijken ons aan alsof wij gek zijn. Wanneer Toos een wanhopige blik werpt, komt er niemand op ons af. Dus zetten wij onze rugzakken maar weer op en lopen wij weer verder als pelgrim langs de Rijn. Het is echt heel mooi wandelen langs de Rijn. Alsof we over een modelspoorbaanlandschap lopen. Met treinen, schepen, mooie huizen en steile rotsen. Wij lopen daar als twee mini pelgrimmetjes tussen. Ook het supportteam; Henk en Marjolein langs de Rijn is fijn. Zij hebben voor ons een aantal dagen gekookt en gezelschap gehouden. Super!

Tot nu toe zijn de weergoden ons goed gezind, maar er wordt slechter weer voorspeld. Gelukkig hebben wij een poncho en een hele hoop heiligen in de tas. De heiligen leggen wij boven in de tas. Misschien verloopt de communicatie met de weergoden dan beter.